Canım Gordon’ıma bütün sevgimle…
YılbaĢı gecesi
Radyoda, insanlara hayallerindeki yılbaĢı gecesiyle ilgili sorular soruluyordu. Cevaplar beklendiği gibiydi, evde boĢ boĢ oturanlar bir yerlere gitmeye, eğlenmeye can atıyor, iĢleri baĢlarından aĢkın olanlar ise bir fincan çay içtikten sonra yatağa girerek geceyarısından önce uyumak istediklerini söylüyorlardı.
Tepeleme yemek yüklü tepsileri kamyonetine yerleĢtiren Cathy Scarlet’in yüzünde acı bir gülümseme belirdi. Ġrlanda’nın hiçbir köĢesinde, yılbaĢı gecesini kayınvalidesinin verdiği davetin ikramını üstlenmekle geçirmek istediğini söyleyecek kimse olamazdı. Benim cezam bu, dedi içinden. Hannah Mitchell’ın Oaklands’taki evinde misafirlerine hizmet etmek. Öyleyse bunu neden yapıyordu? Önce, deneyim kazanmak için… Sonra, Jock ile Hannah Mitchell’ın arkadaĢları ileride catering Ģirketlerine baĢvuracak cinsten olduklarından, müĢteri edinmek için. Ama en önemlisini unutmamalıydı: Hannah Mitchell’a bu iĢi baĢarabileceğini kanıtlamak için. Evin tek erkek evladı Neil’i kafese koyup evlenen Cathy’nin -Oaklands’m zavallı hizmetçisi Lizzie Scarlet’in kızı Cathy’nin- Ģirket kurup iĢini baĢanyla yürütebileceğini, kimseye boyun eğmeyeceğini kanıtlamak için.
Neü Mitchell aynı radyo programını arabasında dinliyordu. Duyduklarına sinirlendi. BaĢka bir arabadan ona bakan olsa o yakıĢıklı yüzünün nasıl asıldığım, kaĢlarının çatıldığmı görürdü. Neil’i tanımayan yoktu, televizyonda görmeye alıĢıktı insanlar onu. oysa aktör filan değildi, alnına düĢen saçları iterek sık sık televizyona çıkan, haksızlığa uğrayanların heyecanla, inançla sözcülüğünü yapan biriydi. Gözleri kutsal savaĢçılar gibi parlardı. O yüzden saçma konularda sızlananlann, Ģikâyet edenlerin katıldığı programlara
deli olurdu. Evi, iĢi, ailesi, kısacası her Ģeyi olan bir insanın hayatın zorluklarından Ģikâyet etmek için telefonla radyo programlarına katılmasını kabul edemiyordu. Ne kadar Ģanslı olduklarını anlayamayacak kadar bencil insanlardı onlar. Neil’in buluĢacağı Nijeryalının tam tersi. Radyoda konuĢan geri zekâlılarm tüm dertlerini yüklenmeye hazır olan, bir dizi yanlıĢlık sonucu evrakı tamamlanmadığından kırk sekiz saat içinde Ġrlanda’yı terk etmek zorunda olan o zavallı Nijeryalının tam tersi. Neil, mültecilerin haklarım korumak için birleĢen bir grup avukatla çalıĢıyordu, birazdan strateji belirlemek için toplanacaklardı. Toplantıları uzun sürebilirdi. Annesi telefon etmiĢ, önemli bir davet olduğunun altını çizerek, onu geç kalmaması için uyarmıĢtı.
Sonra da, “Umarım zavallı Cathy bu isin altından kalkabilir” demisti
Neil’e.
“Misafirlerinin yiyecek bir Ģeyler bulabilmelerini istiyorsan, ona ‘zavallı Cathy’ dediğini duymasın” demiĢti gülerek annesine.
Karısı ile annesi arasındaki çekiĢmeyi çok aptalca buluyordu; babası da kendisi gibi ikisinin araĢma girmekten kaçınıyordu. SavaĢı Cathy kazandığına göre dert etmeye gerek yok, diye düĢündü.
Tom Feather her zamanki gibi gazetenin emlak ilanlarına göz gezdiriyordu. Yüzünde ĢaĢkın bir ifade vardı. Uzun boyu ve iri bedeniyle, kıvrılmadan hiçbir yere sığamadığı için küçük kanepeye büzüĢerek uzanmıĢtı. Ucuna ayaklarım uzatacak bir iskemle koysa az da olsa rahatlayacaktı, günü gelecek kanepesi boyuma göre olan evim olacak, diye geçirdi içinden. Rugby’cilerin geniĢ
omuzlarına sahip olmak harika bir Ģey olsa da “satılık iĢyeri” ilanlarını okurken o omuzlar insanın basma dert kesiliyordu. Gazeteyi silkeledi. Mutlaka gözünden kaçan bir ilan olmalıydı. Ġçine catering Ģirketinin mutfağını yerleĢtirebilecekleri bir bina bulamamayı aklı almıyordu. Oysa Cathy Scarlet’le birlikte hayallerindeki iĢi kurmak için ne kadar uğraĢmıĢlardı. Ġkisi, catering okuluna ilk baĢladıkları andan itibaren Dublin’in en mükemmel Ģirketini kurmanın rüya-sıyla yaĢamamıĢlar mıydı ? Ġnsanlara kendi evlerinde, aĢın sayılmayacak fiyatlara harika yemekler sunma fikri onları heyecanlandırıyordu. Çok uğraĢmıĢlar, gerekli iliĢkileri kurarak sermaye bulmuĢlardı; Ģimdi iĢ uygun bir binaya kalmıĢtı. Cathy ile Neil’in Wa-terview’daki evleri belki çok Ģık, ama hesaba katılamayacak kadar ufaktı; kendisinin Marcella’yla oturduğu Stoneyfıeld’daki daireye gelince o daha da küçüktü. Tez elden bir yer bulmak zorundaydılar. Bir kulağıyla radyodaki programı dinliyordu. Tom bu yılbaĢı
gecesi gerçekten ne istiyordu ? Bir an önce çalıĢmaya baĢlayabilmek için uygun bir bina ve Marcella’yla Ģöminenin karĢısına geçip onun güzel saçlarını okĢayarak geleceği konuĢmak. Ne yazık ki bu isteği gerçekleĢmeyecekti.
Marcella Malone, Hayvvards mağazasının kuaför salonunda çalıĢıyordu. MüĢterilerin gördüğü en güzel manikürcü olmalıydı. Uzun boyu, zarif vücudu, yüzünü bulut gibi çevreleyen koyu renk saçları, genç kızların sahip olmayı hayal ettiği oval bir yüzü ve buğday teni vardı. Aynı zamanda çirkin ve ĢiĢman kadınları kıskandırmayacak kadar da sadeydi. MüĢteriler adeta görüntüsünün bulaĢıcı olduğunu, zamanla ona benzeyeceklerini sanıyordu. Üstelik Marcella her anlatılanı büyük bir ilgi ve can kulağıyla dinlerdi.
Radyo açıktı. Herkes radyoda tartıĢılan konuda fikir yürütüyordu. MüĢteriler de söze karıĢtı, hiçbiri yılbaĢı gecesini tam istediği gibi geçilmeyecekti. Marcella bu konuda hiçbir Ģey söylemedi. Güzel yüzü önündeki tırnaklara eğik, ne kadar Ģanslı olduğunu düĢünüyordu. Tüm istekleri yerine gelmiĢti. Tom Feather gibi, her genç kızın hayalini süsleyen yakıĢıklı ve sevecen bir erkeğe sahipti.
Bundan baĢka iki de defileye katılmıĢtı: biri örgü giysilerin tanıtımını yapmak, diğeri ise bir yardım derneği yaranna para toplamak üzere yapılan iki defilede amatör mankenlerle podyuma çıkmıĢ, bol bol resim çektirmiĢti. Ġyi bağlantılar doğurabilecek iki defileydi bunlar. Ġçinden bir ses tüm hayallerinin yeni yılda gerçekleĢeceğini söylüyordu sanki; harika resimlerden oluĢan bir dosyası vardı, o fotoğraflan çeken Ricky de bu akĢam görkemli bir yeni yıl partisi düzenlemiĢti. Medyadan çok gelen olacaktı, Tom’la birlikte davetliydiler. Her Ģey yolunda giderse belki hemen bir mankenlik ajansıyla anlaĢır, profesyonel manken olarak iĢe baĢlamasını sağlayan bir anlaĢma imzalardı. Seneye bu vakitlerde Haywars’ta manikür yapmayacağı kesindi.
Cathy, Tom’un onunla birlikte Oaklands’a gelmesini çok isterdi. Kötü hatıralarla dolu o mutfakta ona hem manevî destek verir hem de arkadaĢlık ederdi, yükünün yansını da üstünden alırdı. Oysa Marcella’yla bir davete katılmak zorundaydı Tom, Marcel-la’nm kariyerine faydası olacağı için haksız değiller, diye düĢündü Cathy. Marcella insanların durup seyredeceği kadar güzeldi. Uzun boylu, incecik vücutlu, en karanlık geceleri bile aydınlatacak parlaklıktaki gülümseyiĢiyle manken olmak istemesinde ĢaĢılacak bir Ģey yoktu, asıl tuhaf olanı bugüne kadar neden meĢ-
hur olmadığıydı. Neyse, en azından Neil yardım etmeye söz vermiĢti, Neil’in kuzeni Walter’ı barmen olarak tutmuĢlardı. Cathy yemeklerin oldukça sade olmasına özen göstermiĢti; Tom’la birlikte sabahtan beri esir gibi çalıĢmıĢlardı.
“Böyle yorulduğunu gördükçe sana haksızlık ettiğimi düĢünüyorum” demiĢti Tom’a. “Bir kuruĢ
vermeyeceğini biliyorsun.”
“Önemi yok. Bu geceye yatırım gözüyle bakıyorum. Belki bu davetin arkasından bize bir yığın iĢ
çıkar” diye yanıtlamıĢtı Tom iyi niyetle.
“PiĢirdiğimiz yemeklerin arasında kimseyi hasta edecek bir Ģey yok, değil mi?” diye sormuĢtu Cathy. Yalvarır gibiydi.
Hannah Mitchell’ın tüm misafirlerinin zehirlenerek, elleri midelerinde acı içinde kıvrandıklarını görür gibi oldu. Tom, ona gitgide daha çok saçmaladığını söyledi. Böyle dengesiz bir iĢ ortağı olduğu için kendisine de deli deneceğini ekledi. Soğukkanlı görünen Cathy Scarlet’in aslında ne denli sinirli olduğunu bilselerdi, hiç kimse onlara para vermezdi.
“Gerçek müĢterilere böyle davranmam ki” dedi Cathy. “Sadece karĢımdaki Hannah olduğu için…””Kendine zaman tanı. Erken git, sakinleĢmek için kamyonetin içini
güzel bir müzikle doldur, yarın sabah beni ara.”
“Yarına sağ çıkarsam. Sana iyi eğlenceler.”
“Eh, Ricky’nin stüdyosunda verdiği gürültülü davetlerden biri iĢte.”
“Ġyi seneler, Marcella’ya da…”
“Gelecek sene bu zamanları bir düĢün!”
“Biliyorum, baĢarılı bir yükseliĢ” dedi Cathy. Olduğundan çok daha neĢeli görünüyordu.
Biri umutsuz olduğunda, diğerinin gereğinden neĢeli ve iyimser davranması bugüne gelmelerini sağlamıĢtı. Kamyonet doluydu. Neil evde değildi. Toplantısı vardı. Diğer avukatlara benzemiyor, diye düĢündü gururla… Neil’in düzenli çalıĢma saatleri veya zengin müĢterileri yoktu. Birinin baĢı sıkıĢırsa, Neil onun yanındaydı. Bu kadar basitti. Neil’i de bu yüzden seviyordu.
Çocukluktan beri tanıĢsalar da birbirlerini tanımıyorlardı. Cathy’nin annesinin OaMands’ta çalıĢtığı yıllarda, Neil uzakta, yatılı okuldaydı, kolej yıllarında eve sık gelmezdi. Baroya kabul edildiğinde kendine bir daire tutmuĢtu. Yunanistan’da yeniden karĢılaĢmaları ne büyük Ģanstı.
Neil baĢka bir villada tatil yapsa veya Cathy o ay baĢka bir adada aĢçılık yapsa birbirlerini tanıyıp âĢık olmayacaklardı. Hannah Mitchell da bugün çok daha mutlu bir kadın olacaktı! Çıkar bunları aklından, dedi kendi kendine. Oaklands’a gitmek için erkendi.
Hannah telaĢlanır ve sorun çıkarır, diye düĢündü. Elimi ayağımı dolaĢtırmaktan baĢka bir iĢe yaramaz. Ailesine, annesi ile babasına uğramaya karar verdi. Ancak böyle sakinleĢebileceğini biliyordu.
Herkesin Muttie ve Lizzie diye tanıdığı Maurice ve Elizabeth Scarlet, Dublin’in merkezinde yarım daire Ģeklinde dizilmiĢ iki katlı, eski taĢ evlerden birinde oturuyordu. Meydana Ġrlandalı bir azizin anısına St. Jarlath’s Crescent adı verilmiĢti. Bir zamanlar bu evlerde her sabah siren sesiyle uyanmak zorunda olan iĢçiler yaĢardı. Evlerin önünde ekmeye değmeyecek denli ufak, -uzunluğu dört metreyi bulmayan- bahçeler vardı.
Cathy’nin annesi bu evde doğmuĢ, Muttie onunla bu evde evlenmiĢti. Neil’le birlikte yaĢadıkları evden yirmi dakika uzakta olmasına rağmen, bu akĢam gideceği Oaklands’ın asil havasından bin, belki de bir milyon mil uzaktaydı.
Hiç beklemedikleri sırada beyaz kamyonetiyle çıkagelmesi annesi ile babasını çok mutlu etti.